၁။ ။ အထက္တန္းသို႔ တက္လွန္းခဲ႔သူမွန္သမွ်တြင္ ျပတ္သားေသာ ဘဝပန္းတိုင္း ရိွခဲ႔ၿမဲ ျဖစ္သည္။
ေလွရိွသည္။ တက္ရိွသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ေသာင္ဘယ္ကမ္း သို႔ အေရာက္ေလွာ္ခတ္မည္ဟု ရည္မွန္းထားခ်က္ မရိွပါက၊ ဦးတည္႔ရာေလွာ္ၿပီး ေမ်ာ၊ ခ်င္ရာေမ်ာ ေနေပေတာ႔မည္။ ထို႔အတူ က်န္းမာေသာ ကိုယ္ခႏၶာရိွသည္။ ၾကံစည္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ စိတ္လည္း ရိွ၏။ သို႔ေသာ္ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ဘယ္အလုပ္၌ ဘယ္ခရီးအထိေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မည္ဟု ခိုင္ၿမဲစြာ သတ္မွတ္ထားေသာဘဝ ပန္းတိုင္ မရိွသျဖင္႔၊ ေရာက္ရာေနရာမွ ေရွ႕သို႔မတက္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ၊ တလည္လည္ႏွင္႔ပင္ ေန႔ရက္ကုန္ကာ၊ အထက္တန္းသို႔ မတက္လွမ္းႏိုင္ပဲ ရိွတတ္ၾကသည္။
ဘာၿပီး ဘာလုပ္မည္ဟု ျပတ္သားတိက်စြာ မိမိရည္မွန္းခ်က္ကို စာအုပ္တြင္ေရး၍ ေန႔တိုင္း နံနက္ ညဖတ္ကာ မ်က္ျခည္မျပတ္ လုပ္ကိုင္သူမွန္သမွ် အထက္တန္းသို႔တက္လွမ္းရေတာ႔မည္မွာ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုေသာ အခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေပသည္။၂။ ။ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုထားရိွသူသည္ ထိုရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လုံေလာက္ေသာ အေျခခံပညာရပ္ကို ရယူၾကစၿမဲျမစ္၏။
တကၠသိုလ္မွ ဒီဂရီရမွ ျဖစ္မည္႔ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ တကၠသိုလ္ဒီဂရီကိုရေအာင္ ယူရေပမည္။
သို႔ေသာ္ တကၠသိုလ္ဒီဂရီသည္ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အေျခခံမွ်သာ ျဖစ္သည္ကိုလည္း သတိျပဳသင္႔၏။
ပညာဟူသည္ ေက်ာင္းမွာသင္ခဲ႔ရုံမွ်တြင္ လမ္းမဆုံးေသးေခ်။ ရရိွထားေသာ ဗဟုသုတကို လက္ေတြ႔ ဇြဲႏွင္႔ အသုံးခ်တတ္ရန္လည္း လိုေသးသည္။
၃။ ။ အတတ္ပညာတစ္ခုကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ႔သူသည္ မိမိ ေနထိုင္စားေသာက္ လုပ္ကိုင္ေရးတြင္ မိမိကိုယ္ကို အေတာ္အတန္ စည္းကမ္းတက် ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ႔ၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါ၏။
မိမိကိုယ္ကိုႏိုင္ေအာင္ ထိန္းျခင္းသည္ ေလာက၌ အခက္ဆုံးအလုပ္ ျဖစ္၏။ ၾကည္႔မွန္ေရွ႕တြင္ သြား၍ ရပ္ကာ မွန္ထဲသို႔ ၾကည္႔ပါ။ မွန္ထဲတြင္ အေကာင္းဆုံး အေဆြခင္ပြန္းကို လည္းေကာင္း၊ အႀကီးဆုံးရန္သူကို လည္းေကာင္း ရွဳျမင္ရလိမ္႔မည္။
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အုပ္ထိန္းႏိုင္မွဳရိွမွ စည္းကမ္းကို လိုက္နာႏိုင္၏။ စည္းကမ္းကို လိုက္နာႏိုင္သူမွလည္း အေျခအေနအရပ္ရပ္ ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ေပလိမ္႔မည္။
၄။ ။အစား၊ အအိပ္၊ အေနအထိုင္တတ္၍ က်န္းမာေရးႏွင္႔ ျပည္႔စုံမွဳလည္း လိုရာရည္မွန္းခ်က္သို႔ ေရာက္သည္အထိ ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ေပလိမ္႔မည္။
က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ႔သူအတြက္ ေအာင္ျမင္ေရးသည္ ခက္လွ၏။ မမာလ်က္ ႏွင္႔ပင္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ ေအာင္ျမင္ေနသူေတြ တစ္ေသာင္းမွာတစ္ေယာက္ ရိွခ်င္ရိွေပမည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို အတုယူရန္ကား မဟုတ္။ က်န္းမာေရးကို အလိုရိွသူသည္လည္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္ ရၿမဲတည္း။
၅။ ။ အထက္တန္းသို႔ တက္လွမ္းခဲ႔သူ မွန္သမွ်သည္ အလုပ္ကိုအခ်ိန္ေရြ႕၍ ေလးဖင္႔ေနခဲ႔သူမ်ား မဟုတ္ၾက။ သူတို႔သည္ ေရာက္ရာဘဝမွပင္ လက္လွမ္းမွီရာ စူးေဆာက္ကိရိယာတို႔ျဖင္႔ လုပ္ငန္းကို စတင္ခဲ႔ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
လုပ္သင္႔လုပ္ထိုက္ေသာအလုပ္ကို ေတြ႔ပါလ်က္၊ အခ်ိန္မက်ေသးဘူးဟု ဆိုကာ မိမိက ဆိုင္းငံ႔ဖင္႔ႏြဲ၍ ေနခိုက္၊ ရရာ လက္နက္ ကိရိယာျဖင္႔ လုပ္ငန္း စတင္သူမ်ားက မၾကာမွီ အကြက္ေကာင္းေတြ႕ကာ၊ ႀကီးပြါးေရးေလွကားထစ္ကို နင္းမိသြားတတ္ၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း အခ်ိန္မကုန္ေစသင္႔။
၆။ ။ ေနရာတကာ ဇြဲပါမွအရာထင္ႏိုင္သည္။ အထက္တန္းသို႔ တက္လွမ္းသြားေသာ သူတို႔မည္သည္လုပ္ငန္းတစ္ခုကို စရုံသာ စတတ္ၾကသူမ်ားမဟုတ္။ ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေအာင္လည္း လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
လုပ္ငန္းကို မွ ေကာင္းစြာ မစရေသးမွီ အခက္အခဲေတြ ေပၚလာေတာ႔မည္႔ အရိပ္နမိတ္ ကို ျမင္ရံုမွ်ျဖင္႔ လက္ေျမာက္ အရွဳံးေပးလိုက္တတ္ၾကသူေတြသာလွ်င္ ေလာက၌ မ်ားျပား၏။ ဇြဲအတြက္ အစားထိုး ႏိုင္ေသာ အရာ ေလာကမွာ မရိွသးေခ်။
ဆုံးရွဳံးျခင္းသည္ ဇြဲသမားကို ၾကာရွည္ မက်ီစားႏိုင္ပါေပ။
၇။ ။ လူႏွင္႔ သူႏွင္႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၍ မရေအာင္ ဘုက်၊ အေပါက္ဆုိးမွဳတ္တတ္သူတို႔ အတြက္ ေအာင္ျမင္ရန္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္သည္ မရိွသေလာက္ပင္ ျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ေအာင္ျမင္ျခင္း သည္ သူ႔တစ္ပါးထံမွ လာေသာေၾကာင္႔ပင္တည္း။
စြမ္းအားသတၱိကို အသုံးျပဳႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္မွဳကို ရ၏။ စြမ္းအားသတၱိကို လည္း ဘယ္သူႏွင္႔မွ မဆက္သြယ္ပဲ တစ္ကိုယ္တည္း လြင္တီးေခါင္တြင္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ရုံမွ်ျဖင္႔ မရႏိုင္ေခ်။ စူး ေနရာစူး၊ ေဆာက္ေနရာေဆာက္ ဆိုသလို ၊ သင္႔ႏိုးရာရာ လူတခ်ိဳ႕ကို ေခၚယူ၍ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ရစၿမဲ ျဖစ္၏။ သို႔တည္း မဟုတ္ ရိွၿပီးသား လူတစ္စုထဲသို႔ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ရစၿမဲ ျဖစ္၏။
၈။ ။ သူတစ္ပါးေကာင္းက်ိဳး ဘာတစ္ခုမွ် လုပ္မေပးရပဲ ႏွင္႔ ေငြကို အလကား လိုခ်င္ေသာ ေလာဘေဇာမ်ိဳးသည္ အထက္တန္းသို႔ တက္လွမ္းလိုသူမ်ား၏ စိတ္တြင္ ကိန္းေအာင္းေလ႔ မရိွေပ။
သူတစ္ပါး ခဲယဥ္းစြာ ရွာေဖြစုေဆာင္း ထားေသာ ေငြကို အစုလိုက္ အပံုလိုက္ မတရားသျဖင္႔ လြယ္လြယ္ႏွင္႔ ရယူခ်င္ေသာ သူခိုးဒျမတို႔၏ စိတ္မ်ိဳးကား၊ အထက္တန္းသို႔ တက္လွမ္းလိုသူမ်ား၏ စိတ္သႏၱာန္တြင္ စိုးစဥ္းမွ် မရိွႏိုင္ေခ်။
၉။ ။ ခ်က္ခ်င္း ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္း တစ္ခုသည္ အထက္တန္းသို႔ တက္လွမ္းသြားသူတိုင္းတြင္ ရိွတတ္၏။
ေအာင္ျမင္သူတို႔သည္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ရပ္ ခ်မွတ္ၿပီးသည္႔ ေနာက္တြင္လည္း ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လြယ္ကူစြာ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ ေျပာင္းလဲျခင္း မျပဳတတ္ၾကေပ။
မေအာင္ျမင္သူတို႔ကား ေျပာင္းျပန္က်င္႔ၾက၏။ သူတို႔သည္ ေႏွးေႏွးသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ၿပီး၊ အေျပာင္းအလဲကား ျမန္ဆန္တတ္၏။ ခဏခဏလည္း ေျပာင္းလဲတတ္ၾကေလသည္။
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏိုင္ျခင္း ႏွင္႔ အခ်ိန္ေရြ႕ျခင္းတို႔ကား အျမြာညီအစ္ကိုမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ယေန႔ ဘာဟင္းႏွင္႔ ထမင္းစားမည္ ဟု စိတ္ဆုံးျဖတ္ျခင္း ကအစ လ်င္ျမန္စြာ စိတ္ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ အက်င္႔ လုပ္ထားမွ အထက္တန္းသို႔ ေရာက္လြယ္မည္ ျဖစ္သည္။---အထက္တန္းလွမ္းတက္
ေသးေသးကစ တြန္းအားဆက္
ေလ႔က်င္႔ဤ ကိုးခ်က္။
(ဦးေလးႀကီးဦးတင္ေမာင္--သင္႔စာရိတၱသည္ တန္ခိုးတည္း --စာအုပ္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။)
No comments:
Post a Comment