ကျနော့်ညီငယ်တစ်ယောက် ဂျပန်နိုင်ငံက ကူညီထားတဲ့ အင်ဂျင်နီယာသင်တန်းတစ်ခုမှာ တက်နေပါတယ်။ သင်တန်းအပြီး အလုပ်ခန့်ဖို့ မြန်မာနိုင်ငံမှာရှိတဲ့ ဂျပန်ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှ ကျောင်းသားတွေကို ရွေးချယ်ခေါ်ယူပါတယ်။ ရွေးချယ်ခံရတဲ့လူစာရင်းမှာ အတန်းထဲရှိ အတော်ဆုံးကျောင်းသား မပါဝင်ပါဘူး။
ဘယ်ကျောင်းသားတွေကို ရွေးချယ်လိုက်သလဲ ဆိုတာကတော့ စိတ်ဝင်စားစရာပါပဲ။
ကျောင်းတက်အမှန်ဆုံးကျောင်းသားတွေကို ရွေးချယ်လိုက်ပါသတဲ့။ ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ဂျပန်က ဒီလိုပြန်ရှင်းပြပါတယ်။
“ ငါတို့ဂျပန်မှာ စည်းကမ်းလိုက်နာခြင်း- ၅၀%၊ အင်ဂျင်နီယာရင်း- ၅၀ % ပါတဲ့။ မတတ်တဲ့လူကို တတ်အောင်သင်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ပေမယ့်၊ စည်းကမ်းမလိုက်နာသူကို လိုက်နာအောင် လုပ်ဖို့ဆိုတာ ခက်တယ်”
နေရာအတော်များများမှာ ကြားရတတ်တဲ့စကားတွေက
“ငါတို့ ရွှေတွေက လက်ပါတယ်။ တကယ်လုပ်နိုင်တယ်။ ဖါးတွေက ဘာမှ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဟိုကောင်တွေက …. မတတ်ဘူး။ ….တွေက စကားပဲ ပြောတတ်တာ…”
အစရှိသည့် တတ်ကြောင်း၊ လုပ်နိုင်ကြောင်း စကားလုံးတွေပါပဲ။
“ငါတို့ ရွှေတွေ ညီညွတ်ကြတယ်။ …” လို့ ပြောတာ ကြားဖူးကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
တကယ်တော့ ယနေ့ခေတ်ဆိုတာ ပူးပေါင်းပြီး ယှဉ်ပြိုင်ကြတဲ့ခေတ်ပါ။ တစ်ဦးချင်း တစ်ယောက်ချင်း လုပ်ဆောင်နိုင်ကြတဲ့ခေတ် မဟုတ်ပါဘူး။ လူတွေ အတူတကွ ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်ကြမယ်ဆိုရင် ဆောင်မြင်ဖို့အတွက် အဓိကအကျဆုံး ကိစ္စဟာ ကိုယ့်အကျိုးထက် ကိုယ့်အဖွဲ့အစည်း အကျိုးစီးပွါးကို ဦးစားပေးရပါမယ်။
ကိုယ့်အတ္တလေးကို ကွက်ပြီး ရှေ့တန်းတင်နေရင် အဖွဲ့အစည်းရဲ့ပန်းတိုင် အောင်မြင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သင်္ဘောသားအလုပ်ဆိုတာဟာ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ရမယ့် အလုပ်တွေပါ။ မိမိကျရာတာဝန်ကို လုပ်ကိုင်ရင်း၊ အခြားသင်္ဘောသားတွေနဲ့ အတူတကွ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်လို့ ပင်လယ်ပြင်မှာ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားနေရတာပါ။
လုပ်ကိုင်ရာမှာ ထိရောက်မှုရှိဖို့ ကိုယ်ပိုင်တာဝန်တွေကို ပေးထားသော်လည်း အခြားအလုပ်တွေဆိုတာလည်း မိမိနှင့် ပတ်သက်နေတယ်ဆိုတာ မေ့ထားလို့ မရပါဘူး။
ဘေးအန္တရာယ်ဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စတွေ တွေ့ခဲ့ရင် မိမိရဲ့တာဝန်ချိန် မဟုတ်သော်လည်း ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရပါမယ်။ တခုခုဖြစ်လာခဲ့ရင် ပြေးစရာ မြေမရှိတဲ့သင်္ဘောသားဘဝပါ။
အပြန်အလှန်ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်လေ့ မရှိဘဲ ကိုယ့်ကျိုးကို ရှေ့တန်းတင်ကြတဲ့အခါ၊ ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွါးမှုများ ၊ အဆင်မပြေမှုများ ရှိလာတတ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် အပြန်အလှန် နားလည်မှုပေးပြီး၊ ပိုမိုလုပ်ကိုင်လေ့ရှိကြမယ်ဆိုရင် ကျနော်တို့ ဒီထက်ပိုပြီး အလုပ်ဝေစုတွေရပါလိမ့်မယ်။ ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွါးမှုတွေ လျှော့ချနိုင်ပြီး ကောင်းသတင်းတွေ ပိုမိုဝေဖြာပါလိမ့်မယ်။
တွေးမိသမျှလေးပါ…
လေးစားလျှက်
အလင်းသစ်
( Zawgyi )
က်ေနာ္႔ညီငယ္တစ္ေယာက္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ကူညီထားတဲ႔
အင္ဂ်င္နီယာသင္တန္းတစ္ခုမွာ တက္ေနပါတယ္။ သင္တန္းအၿပီး အလုပ္ခန္႔ဖို႔
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရိွတဲ႔ ဂ်ပန္ကုမၸဏီတစ္ခုမွ ေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္ေခၚယူပါတယ္။
ေရြးခ်ယ္ခံရတဲ႔လူစာရင္းမွာ အတန္းထဲရိွ အေတာ္ဆုံးေက်ာင္းသား မပါဝင္ပါဘူး။
ဘယ္ေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သလဲ ဆိုတာကေတာ႔ စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။
ေက်ာင္းတက္အမွန္ဆုံးေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါသတဲ႔။ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တဲ႔ဂ်ပန္က ဒီလိုျပန္ရွင္းျပပါတယ္။
“ ငါတို႔ဂ်ပန္မွာ စည္းကမ္းလိုက္နာျခင္း- ၅၀%၊ အင္ဂ်င္နီယာရင္း- ၅၀ % ပါတဲ႔။ မတတ္တဲ႔လူကို တတ္ေအာင္သင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ္႔၊ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူကို လိုက္နာေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ခက္တယ္”
ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကားရတတ္တဲ႔စကားေတြက
“ငါတို႔ ေရႊေတြက လက္ပါတယ္။ တကယ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဖါးေတြက ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုေကာင္ေတြက …. မတတ္ဘူး။ ….ေတြက စကားပဲ ေျပာတတ္တာ…”
အစရိွသည္႔ တတ္ေၾကာင္း၊ လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း စကားလုံးေတြပါပဲ။
“ငါတို႔ ေရႊေတြ ညီညြတ္ၾကတယ္။ …” လို႔ ေျပာတာ ၾကားဖူးၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ႔ ယေန႔ေခတ္ဆိုတာ ပူးေပါင္းၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတဲ႔ေခတ္ပါ။ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကတဲ႔ေခတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြ အတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ေဆာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အဓိကအက်ဆုံး ကိစၥဟာ ကိုယ္႔အက်ဳိးထက္ ကိုယ္႔အဖြဲ႔အစည္း အက်ဳိးစီးပြါးကို ဦးစားေပးရပါမယ္။
ကိုယ္႔အတၱေလးကို ကြက္ၿပီး ေရွ႕တန္းတင္ေနရင္ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ပန္းတိုင္ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘၤာသားအလုပ္ဆိုတာဟာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရမယ္႔ အလုပ္ေတြပါ။ မိမိက်ရာတာဝန္ကို လုပ္ကိုင္ရင္း၊ အျခားသေဘၤာသားေတြနဲ႔ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လို႔ ပင္လယ္ျပင္မွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတာပါ။
လုပ္ကိုင္ရာမွာ ထိေရာက္မႈရိွဖို႔ ကိုယ္ပိုင္တာဝန္ေတြကို ေပးထားေသာ္လည္း အျခားအလုပ္ေတြဆိုတာလည္း မိမိႏွင္႔ ပတ္သက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမ႔ထားလို႔ မရပါဘူး။
ေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ကိစၥေတြ ေတြ႔ခဲ႔ရင္ မိမိရဲ႕တာဝန္ခ်ိန္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရပါမယ္။ တခုခုျဖစ္လာခဲ႔ရင္ ေျပးစရာ ေျမမရိွတဲ႔သေဘၤာသားဘဝပါ။
အျပန္အလွန္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေလ႔ မရိွဘဲ ကိုယ္႔က်ဳိးကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကတဲ႔အခါ၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြါးမႈမ်ား ၊ အဆင္မေျပမႈမ်ား ရိွလာတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေပးၿပီး၊ ပိုမိုလုပ္ကိုင္ေလ႔ရိွၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဒီထက္ပိုၿပီး အလုပ္ေဝစုေတြရပါလိမ္႔မယ္။ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြါးမႈေတြ ေလွ်ာ႔ခ်ႏိုင္ၿပီး ေကာင္းသတင္းေတြ ပိုမိုေဝျဖာပါလိမ္႔မယ္။
ေတြးမိသမွ်ေလးပါ…
ေလးစားလွ်က္
အလင္းသစ္
ဘယ္ေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သလဲ ဆိုတာကေတာ႔ စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။
ေက်ာင္းတက္အမွန္ဆုံးေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါသတဲ႔။ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တဲ႔ဂ်ပန္က ဒီလိုျပန္ရွင္းျပပါတယ္။
“ ငါတို႔ဂ်ပန္မွာ စည္းကမ္းလိုက္နာျခင္း- ၅၀%၊ အင္ဂ်င္နီယာရင္း- ၅၀ % ပါတဲ႔။ မတတ္တဲ႔လူကို တတ္ေအာင္သင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ္႔၊ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူကို လိုက္နာေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ခက္တယ္”
ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကားရတတ္တဲ႔စကားေတြက
“ငါတို႔ ေရႊေတြက လက္ပါတယ္။ တကယ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဖါးေတြက ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုေကာင္ေတြက …. မတတ္ဘူး။ ….ေတြက စကားပဲ ေျပာတတ္တာ…”
အစရိွသည္႔ တတ္ေၾကာင္း၊ လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း စကားလုံးေတြပါပဲ။
“ငါတို႔ ေရႊေတြ ညီညြတ္ၾကတယ္။ …” လို႔ ေျပာတာ ၾကားဖူးၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ႔ ယေန႔ေခတ္ဆိုတာ ပူးေပါင္းၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတဲ႔ေခတ္ပါ။ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကတဲ႔ေခတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြ အတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ေဆာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အဓိကအက်ဆုံး ကိစၥဟာ ကိုယ္႔အက်ဳိးထက္ ကိုယ္႔အဖြဲ႔အစည္း အက်ဳိးစီးပြါးကို ဦးစားေပးရပါမယ္။
ကိုယ္႔အတၱေလးကို ကြက္ၿပီး ေရွ႕တန္းတင္ေနရင္ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ပန္းတိုင္ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘၤာသားအလုပ္ဆိုတာဟာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရမယ္႔ အလုပ္ေတြပါ။ မိမိက်ရာတာဝန္ကို လုပ္ကိုင္ရင္း၊ အျခားသေဘၤာသားေတြနဲ႔ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လို႔ ပင္လယ္ျပင္မွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတာပါ။
လုပ္ကိုင္ရာမွာ ထိေရာက္မႈရိွဖို႔ ကိုယ္ပိုင္တာဝန္ေတြကို ေပးထားေသာ္လည္း အျခားအလုပ္ေတြဆိုတာလည္း မိမိႏွင္႔ ပတ္သက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမ႔ထားလို႔ မရပါဘူး။
ေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ကိစၥေတြ ေတြ႔ခဲ႔ရင္ မိမိရဲ႕တာဝန္ခ်ိန္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရပါမယ္။ တခုခုျဖစ္လာခဲ႔ရင္ ေျပးစရာ ေျမမရိွတဲ႔သေဘၤာသားဘဝပါ။
အျပန္အလွန္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေလ႔ မရိွဘဲ ကိုယ္႔က်ဳိးကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကတဲ႔အခါ၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြါးမႈမ်ား ၊ အဆင္မေျပမႈမ်ား ရိွလာတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေပးၿပီး၊ ပိုမိုလုပ္ကိုင္ေလ႔ရိွၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဒီထက္ပိုၿပီး အလုပ္ေဝစုေတြရပါလိမ္႔မယ္။ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြါးမႈေတြ ေလွ်ာ႔ခ်ႏိုင္ၿပီး ေကာင္းသတင္းေတြ ပိုမိုေဝျဖာပါလိမ္႔မယ္။
ေတြးမိသမွ်ေလးပါ…
ေလးစားလွ်က္
အလင္းသစ္
No comments:
Post a Comment