သစ္ရြက္ေတြေၾကြေနသလို

                                

          ေသဆုံးျခင္းႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနႏွင္႔ လက္ခံရန္အခက္ခဲဆုံးအပိုင္းမွာ ကေလးငယ္တို႔၏ေသဆုံးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေနႏွင္႔ လူေလာ႔ကႏွင္႔ပတ္သက္ေသာအေတြ႔အႀကံဳ ခံစားရျခင္းမရိွေသးေသာကေလးငယ္တို႔၏ ေသဆုံးျခင္း၊ အသုဘပြဲအစီအစဥ္မ်ားစြာကို တက္ေရာက္ထားေသာအေတြ႔အႀကံဳရိွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္မွာ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနေသာမိဘမ်ားကို ႏွစ္သိမ္႔ေပးရန္ျဖစ္ပါသည္။ အျပစ္မရိွတဲ႔ကေလးငယ္တစ္ေယာက္အဖို႔ ဘာေၾကာင္႔ဒီလိုျဖစ္ရသလဲဆိုၿပီး ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးေနေသာလူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္အၿမဲႏွစ္သိမ္႔ကူညီခဲ႔ပါသည္။

          လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းေနထိုင္စဥ္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာၾကားခဲ႔ေသာပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို မၾကာခဏ ကိုးကားမိပါသည္။

          ေတာတြင္းတစ္ေနရာရိွ သက္ကယ္မိုးတဲအတြင္း ရဟန္းတစ္ပါး တစ္ကိုယ္တည္းတရားထိုင္ေနပါတယ္။ ညေနေစာင္းတစ္ခုမွာေတာ႔ အလြန္ျပင္းထန္ေသာမိုးသက္မုန္တိုင္းတစ္ခု တိုက္ခတ္လာပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္၏တဲကို ျပင္းထန္ေသာမိုးသက္ေလျပင္းတိုက္ခတ္လာပါတယ္။ ညမိုးခ်ဳပ္လာသည္ႏွင္႔အမွ် မုန္တိုင္းသည္ ပိုမိုျပင္းထန္လာပါတယ္။ သစ္ကိုင္းမ်ားက်ိဳးပဲ႔သံကိုၾကားရပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ သစ္ပင္တစ္ပင္လုံး က်ိဳးပဲ႔သံကို ၾကားေနရပါတယ္။ သစ္ပင္ႀကီးေတြ အျမစ္မွကၽြတ္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚကိုလဲက်သံေတြက မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သံလို ျပင္းထန္လွပါတယ္။

          သက္ကယ္တဲေလးရဲ႕အကာအကြယ္ကေတာ႔ ဘာမွေျပာပေလာက္စရာမရိွဘူးဆိုတာကို ရဟန္းေတာ္သိလိုက္ရပါၿပီ။ သစ္ကိုင္းႀကီးတစ္ကိုင္း(သို႔မဟုတ္) သစ္ပင္တစ္ပင္ တဲအေပၚလဲက်ခဲ႔ရင္ေတာ႔ တဲအမိုးပြင္႔ၿပီး၊ သူ႔အေပၚက်လို႔ ေသရေတာ႔မယ္ဆိုတာကို တြက္ဆၿပီးပါၿပီ။ တစ္ညလုံးအိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ ညဖက္မွာ ေတာတြင္းတိရစာၦန္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေျမႀကီးေပၚနင္းေလွ်ာက္သံ၊ သစ္ကိုင္းမ်ားက်ိဳးပဲ႔သံေတြ ၾကားေနလို႔ စိုးရိမ္ေနမိပါေသးတယ္။

          မနက္အာရုံမတက္ခင္မွာ မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ျခင္း ရပ္နားသြားပါတယ္။ အလင္းအာရုံတက္ခ်ိန္မွာ ရဟန္းေတာ္ဟာ အျပင္ဖက္ထြက္ၿပီး၊ အပ်က္အစီးေတြကို ၾကည္႔ပါတယ္။ သစ္ပင္ႀကီးေတြ၊ သစ္ပင္ေလးေတြ တဲပတ္ဝန္းက်င္မွာ လဲက်ေပမယ္႔ တဲအိမ္ကေလးကို မထိခိုက္တာ အလြန္ကို သူ႔အတြက္ ကံေကာင္းတာပါ။ ရုတ္တရက္ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕စိတ္ကို ဆြဲေဆာင္ၿပီး ၾကည္႔ေစသည္႔အရာေတြကေတာ႔ အျမစ္မွျပဳတ္ထြက္ေနသည္႔ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲေနသည္႔ သစ္ရြက္ပုံႀကီးပါ။ 

          သစ္ရြက္အမ်ားစုက သက္တမ္းကုန္သည္အထိ သစ္ပင္ေပၚမွာ ရွင္သန္ေနခဲ႔သည္႔ အညိဳေရာင္သစ္ရြက္ေတြပါ။ သစ္ရြက္ညိဳေတြအၾကားမွာ အဝါေရာင္သစ္ရြက္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ထို႔ျပင္ အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ သစ္ရြက္စိမ္းတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ သိပ္မၾကာအခ်ိန္ေလးမွာ သစ္ရြက္အဖူးေလးကေန ျပန္႔ကားၿပီး သစ္ရြက္ျဖစ္လာခဲ႔တာပါ။ ထိုအခိုက္မွာ ရဟန္းေတာ္သည္ ေသျခင္းတရားကို နားလည္ခဲ႔ေလသည္။ 

          သစ္ပင္ေတြအေပၚကို ေငးၾကည္႔ၿပီး သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္အတြက္ ထပ္ျဖည္႔ရန္ ရွာေဖြၾကည္႔ပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြအေပၚမွာ အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ေလးေတြ တြဲလြဲခိုၿပီး ဆက္လက္ရွင္သန္ေနပါေသးတယ္။ ထိုအခ်ိန္သစ္ရြက္စိမ္းတခ်ဳိ႕ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပန္က်ဲလ်က္ရိွေသာ္လည္း သစ္ရြက္ညိဳတခ်ိဳ႕ကေတာ႔ သစ္ကိုင္းေတြေပၚမွာ တြဲေလ်ာင္းဆြဲေနလွ်က္ပါ။ ရဟန္းေတာ္ ၿပံဳးလွ်က္ရိွပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာစၿပီး ကေလးငယ္တို႔ ေသဆုံးျခင္းႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္ေသာကမျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ 

          ေသျခင္းတရားမုန္တိုင္းႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုသစ္ပင္မ်ားအေပၚကို ျပင္းထန္စြာတိုက္ခတ္ေနၿပီး သက္တမ္းကုန္သစ္ရြက္ဝါေတြကို ေျခြခ်ေနပါတယ္။ တိုက္ခတ္ရင္း သက္တမ္းတဝက္သစ္ရြက္ဝါေတြကိုလည္း ေျခြခ်ပါတယ္။ ဘဝသက္တမ္းမကုန္ေသးသည္႔ လူငယ္၊လူရြယ္ေတြလည္း ေသဆုံးပါတယ္။ ထို႔နည္းတူ ဘဝကို စတင္ခ်ိန္မၾကာေသးေသာ သစ္ရြက္စိမ္းလို ကေလးငယ္မ်ားကိုလည္း ေျခြခ်ေသဆုံးေစပါတယ္။ ေတာအုပ္ကို မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္သလို၊ လူေလာကအတြက္ ေသျခင္းတရားဆိုတာ သဘာဝရဲ႕အမွန္တရားပါ။ 

          ကေလးငယ္တစ္ဦး ေသဆုံးျခင္းအတြက္ မည္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္ရန္မလိုသလို၊ မည္သူ႔ကိုမွဆူပူေငွါက္ငန္းရန္လည္း မလုိအပ္ပါဘူး။ သဘာဝရဲ႕အမွန္တရားပါ။ ေလမုန္တိုင္းကို ဘယ္သူအျပစ္တင္မွာလဲ။ ဒီပုံျပင္ေလးက ကေလးငယ္ေတြဘာေၾကာင္႔ေသဆုံးသလဲဆိုသည္႔ ေမးခြန္းအေျဖကို ရွာေဖရန္ကူညီေပးပါတယ္။ မုန္တိုင္းတိုက္စဥ္ သစ္ရြက္စိမ္းေတြေၾကြက်သလိုပါပဲလို႔ ျပန္ေျဖပါရေစေတာ႔။ 

( falling leaves ကိုျပန္ဆိုေရးသားပါသည္။ …17.11.2013 တြင္ေမြးဖြါးစဥ္ ေသဆုံးခဲ႔ရေသာ ကၽြန္ေတာ႔္သားေလးကို ရည္ညြန္းပါသည္။ )