အာဂလူ

          အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္မွာ Glennရဲ႕ေျခေထာက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မီးေလာင္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဆရာဝန္ေတြ လက္ေလွ်ာ႔လိုက္ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ႕က်န္တဲ႔ဘဝကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔ဒုကၡိတတစ္ေယာက္အျဖစ္ လက္တြန္းလွည္းေပၚမွာ အဆုံးသတ္ရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ၾကပါတယ္။

“သူ ေနာက္တစ္ခါ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” လို႔ ဆရာဝန္ေတြ ေျပာပါတယ္။

ဆရာဝန္ေတြ Glenn ရဲ႕ေျခေထာက္ကိုၾကည္႔ၿပီး ဒီလိုမွတ္ခ်က္စကား ေျပာလိုက္တာပါ။ သူတို႔ သူ႔ႏွလုံးသားကို မၾကည္႔ၾကပါဘူး။

      ဆရာဝန္ေတြရဲ႕စကားကို Glenn နားမေထာင္ပါဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အတင္းႀကိဳးစားပါတယ္။ အိပ္ယာထဲမွာလဲေနတဲ႔ Glenn ရဲ႕ေျခေထာက္ဟာ နီရဲၿပီးအေရျပားေတြ လန္ေနပါတယ္။ ေျခေထာက္မွာလည္း အမာရြတ္ေတြအျပည္႔ပါပဲ။

“ေနာက္တစ္ပါတ္ အိပ္ယာထဲကထြက္ၿပီး၊ လမ္းထပ္ေလွ်ာက္ဦးမယ္” လို႔ Glenn က ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာပါတယ္။ ေျပာသည္႔အတိုင္း သူလုပ္ပါတယ္။

       Glenn မတ္တပ္ရပ္ၿပီး၊ ၿခံထဲမွာ ထယ္အေဟာင္းကိုကိုင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာကို သူ႔အေမ ျပတင္းေပါက္မွၾကည္႔ၿပီး၊ ရင္မွာနာက်င္လြန္းလို႔ လိုက္ကာကို ဆြဲပိတ္မိပါတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ထယ္ကိုလက္ႏွင္႔ကိုင္ထားၿပီး၊ တြန္႔လိမ္ေနတဲ႔သူ႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း နာက်င္မႈေတြအျပည္႔ပါ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရသလို ျဖစ္လာပါတယ္။ 

       သိပ္မၾကာမွီမွာေတာ႔ ခပ္သြက္သြက္ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေျပးလႊားႏိုင္တဲ႔အထိေတာ႔ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာပါတယ္။ Glenn စၿပီးေျပးႏိုင္လာပါၿပီ။ သူအၿမဲေျပးေနေတာ႔မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ႔တယ္။ 

     “ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္မယ္လို႔ အၿမဲယုံၾကည္ခဲ႔ပါတယ္။ ယုံၾကည္တဲ႔အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ႔ပါၿပီ။ အခုကၽြန္ေတာ္ လူတိုင္းထက္ျမန္ေအာင္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားပါမယ္” လို႔ Glenn ေသေသခ်ာခ်ာေျပာပါတယ္။ 

    သူေျပာသည္႔အတိုင္း လုပ္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ သူဟာ ထိပ္တန္းတာတို အေျပးသမားတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္မွာ 4:06 ႏွင္႔  ကမာၻ႔စံခ်ိန္တင္ႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။ Madison Square Garden တြင္ သူ႔ကို ရာစုႏွစ္အတြက္ အေက်ာ္ၾကားဆုံးအားကစားသမားအျဖစ္ ခ်ီးျမွင္႔ ဂုဏ္ျပဳခဲ႔ပါတယ္။

                                                                     (Jeff Yalden )

( Chicken Soup for the Soul စာအုပ္မွ “Nothing could stop this man” ကို ျပန္ဆိုပါသည္။ )