စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္ရိွ “ေခြးကေလးမ်ား ေရာင္းရန္ရိွသည္”ဆိုသည္႔
ဆိုင္းဘုတ္နားသို႔ ကေလးငယ္တစ္ဦးေရာက္လာပါတယ္။
“ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ဦး ေရာင္းတာလဲဟင္” လို႔
ကေလးက ေမးပါတယ္။
“ေဒၚလာ ၃၀ နဲ႔ ၅၀ၾကား အစားစားပဲေလ။”
“ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ၂ေဒၚလာ၊ ၃၇ဆင္႔ရိွပါတယ္။ ေခြးေလးေတြကို ၾကည္႔လို႔ရမလားဟင္။”လို႔
ေကာင္ေလးက ေမးပါတယ္။
ဆိုင္ရွင္ ၿပံဳးၿပီး၊ ေလခၽြန္လိုက္တယ္။
ေခြးအိမ္ေလးထဲက
အေမႊးပြေဘာလုံးေလးေတြလို ေခြးကေလးေတြ တအိအိထြက္လာပါတယ္။ ထြက္လာတဲ႔ေခြးေလးေတြထဲမွာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္
သိသိသာသာေနာက္မွာက်န္ခဲ႔ပါတယ္။ ေကာင္ေလးက ေျခေထာက္ေထာ႔နဲ႔ေထာ႔နဲ႔ျဖစ္ၿပီး ထြက္လာေသာေခြးေလးကို
လက္ညိဳးထိုးၿပီး ဆိုင္ရွင္ကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
“အဲဒီေခြးေလး ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္။”
ေခြးေလးရဲ႕တင္ပါးဆုံရိုးမေကာင္းလို႔
တစ္သက္လုံး ဒီလိုဒုကၡိတေလးျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္လို႔ ဆိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးကို ရွင္းျပပါတယ္။
ေကာင္ေလး စိတ္လႈပ္ရွားသြားပါတယ္။
“သားဝယ္ခ်င္တာ ဒီလိုေခြးေလးမ်ိဳးဗ်” လို႔ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“မဝယ္ပါနဲ႔။ ဒီေခြးေလးကို သား မလိုခ်င္ပါနဲ႔ကြာ။ သား တကယ္လိုခ်င္ရင္
သားကို ဦးေပးမွာပါ။” လို႔ ဆိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးကို ေျပာလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးၾကည္႔ရတာ စိတ္ရွဳပ္သြားပုံေပၚပါတယ္။
ေကာင္ေလး ဆိုင္ရွင္ မ်က္လုံးကို စိုက္ၾကည္႔ၿပီး၊ လက္ညိဳးထိုးၿပီး
ဒီလိုေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဦး သားကို အလကားေပးမွာကို သားမလိုခ်င္ပါဘူး။ ဒီေခြးေလးရဲ႕တန္ဖိုးက
အျခားေခြးေလးေတြရဲ႕တန္ဖိုးအတိုင္း တျပားသားမွ မေလွ်ာ႔ပါဘူး။ အခု သား ဦးကို ၂ေဒၚလာ
၃၇ဆင္႔ ေပးမယ္။ ေနာက္တစ္လကို ဆင္႔၅၀နဲ႔ ပုိက္ဆံေက်တဲ႔အထိ အရစ္က်ေပးသြားမယ္။”
“သား ေခြးေလးကို တကယ္လိုခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔
ဒီေခြးေလးက တစ္သက္လုံး အျခားေခြးေတြလို ေျပးႏိုင္၊ ခုန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ။ သားနဲ႔လည္း
ကစားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။” လို႔ ဆိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးကို ျပန္ေျပာပါတယ္။
အဲဒီမွာ ေကာင္ေလးက
ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီကို လိပ္တင္လိုက္ပါတယ္။ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာေတာ႔ ဆိုးဆိုးရြားရြား
ရွဳံ႕တြၿပီး၊ ေကာက္ေကြးေနတဲ႔ ဘယ္ေျခေထာက္ကို သတၱဳေခ်ာင္းေတြဆိုင္းထားတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
ေကာင္ေလး ဆိုင္ရွင္ကို
ေမာ္ၾကည္႔ၿပီး၊ တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“အင္း၊ သားလည္း သူမ်ားေတြလို ေျပးႏိုင္၊ လႊားႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီေတာ႔ ဒီေခြးေလးကို နားလည္မယ္႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ လိုအပ္တယ္ေလ။”
( Puppies for Sale by Dan Clark -- ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။
)
No comments:
Post a Comment