ကြ်န္ေတာ္႔ အေဖ

အသက္၄ႏွစ္ ။   ။ အေဖက အားလုံးလုပ္တတ္တယ္ကြ။

အသက္၅ႏွစ္ ။   ။ အေဖ အားလုံး သိတယ္ကြ။

အသက္၆ႏွစ္ ။   ။ ငါ႔အေဖ က မင္းအေဖထက္ ေတာ္တယ္ကြ။

အသက္၈ႏွစ္ ။   ။ အေဖဟာ အရာရာကို ေသခ်ာမသိပါဘူး။

အသက္၁၀ႏွစ္။   ။ အေဖက အသက္ႀကီးသြားၿပီ။ အေဖတို႔ေခတ္တုံးကနဲ႔
                        မတူေတာ႔ဘူး။

                          အားလုံး ေျပာင္းလဲေနၿပီေလ။                                                               

အသက္၁၂ႏွစ္။   ။ အင္း အရာရာကို အေဖ မသိပါဘူး။ ဒါသဘာဝပဲေလ။
                         ကေလးဘဝကို အေဖမွတ္မိ

                         ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။

အသက္၁၄ႏွစ္။   ။ အေဖ႔ကို ဂရုစိုက္စရာ မလိုပါဘူး။
                        အေဖက ေခတ္ေနာက္က်ေနပါၿပီ။
အသက္၂၁ႏွစ္။   ။ အေဖ႔ကိုလား။ အေဖက လုံးဝေခတ္မွီေတာ႔ဘူးေလ။

အသက္၂၅ႏွစ္။   ။ အေဖ အဲဒါကို နည္းနည္းပါးပါး သိတယ္။
                        အေဖ သိပါလိမ္႔မယ္။ အေဖ အၾကာႀကီး

                         လုပ္ခဲ႔တယ္ေလ။

အသက္၃၀ႏွစ္။  ။ အေဖ ဘယ္လိုထင္သလဲလို႔ ေမးၾကည္႔ရင္
                        ေကာင္းမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖ႔မွာ

                        အေတြ႔အႀကံဳေတြ အမ်ားႀကီး။

အသက္၃၅ႏွစ္။  ။ အေဖ႔ကို မတိုင္ပင္ဘဲ ဘာတစ္ခုမွ ငါ႔
                       မလုပ္ဘူးကြ။

အသက္၄၀ႏွစ္။  ။ အေဖဆို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲ သိခ်င္တယ္ကြာ။
                       အေဖက ဉာဏ္ရိွတယ္။ အေတြ႔အႀကဳံေတြလဲ အမ်ားႀကီးေလ။

အသက္၅၀ႏွစ္။  ။ အေဖသာ အခုေနရာမွာ ရိွၿပီး အေဖနဲ႔
                       တိုင္ပင္ႏုိင္မယ္ဆို

                         ဘာမဆို ငါေပးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ကြာ။ အေဖ
                         ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ကိုင္တြယ္ပုံေတြကို

                         ငါ မခ်ီးက်ဴးႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အေဖ႔ဆီမွ
                        ငါ အမ်ားႀကီး ေလ႔လာသင္႔ခဲ႔တာပါ။ 

(My father when I was by Ann Landers ကိုဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။ )