Saturday, March 29, 2014

ေဘးအႏၱရာယ္မ်ား



ေႏြဦးကာလ ေျမၾသဇာေကာင္းခ်ိန္မွာ သစ္ေစ႔ႏွစ္ေစ႔ ေဘးခ်င္ကပ္ရိွေနပါတယ္။


          ပထမသစ္ေစ႔ေလးဒီလိုေျပာပါတယ္။


          “ငါ ရွင္သန္ႀကီးထြားခ်င္တယ္။
ငါ႔အျမစ္ေတြကို ေျမႀကီးေအာက္အနက္ႀကီးအထိ ဆန္႔ထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕အေပၚယံေျမလႊာေလးကို
ငါ႔အညႊန္႔ေလးနဲ႔ ထိုးေဖါက္လိုက္ခ်င္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕ႏူးညံ႔တဲ႔အဖူးေလးေတြကို ေႏြဦးအေရာက္မွာ
တံခြန္တစ္ခုလို ေျဖထုတ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ငါ႔မ်က္ႏွာေပၚက်တဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကို
ခံစားခ်င္တယ္။ ငါ႔ပြင္႔ဖတ္ေလးေတြအေပၚ ႏွင္းစက္ေလးေတြက်ေစၿပီး၊ မနက္ခင္းရဲ႕ မဂၤလာအခ်ိန္အခါကို
ခံစားခ်င္တယ္။”                                  

   ထိုေနာက္ သစ္ေစ႔ေလး အပင္အျဖစ္ ႀကီးထြါးလာခဲ႔ပါတယ္။

          ဒုတိယသစ္ေစ႔ေလးကဒီလုိေျပာပါတယ္။
           “ငါေၾကာက္တယ္။
ငါ႔အျမစ္ေတြကို ေျမႀကီးေအာက္ထဲကို လႊတ္ထုတ္လိုက္ရင္ ေျမႀကီးေအာက္ အေမွာင္ထဲမွာ ဘာေတြေတြ႔ရမလဲဆိုတာကိုငါ မသိဘူး။ ငါ႔အေပၚမွ မာေက်ာတဲ႔ေျမႀကီးကို တိုးထြက္လိုက္ရင္ ႏူးညံ႔တဲ႔အညႊန္႔ေလး ႀကိဳးသြားမွာေပါ႔။….ငါ႔အဖူးေလးေတြကို
ျဖန္႔ထုတ္လိုက္ရင္ ခရုေလးေတြ လာစားမွာေပါ႔…ငါ႔ပန္းေလးေတြ ပြင္႔လာရင္ ကေလးေတြ အျမစ္မွ
လာဆြဲႏုတ္လိုက္မွာေပါ႔။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ လုံၿခံဳေဘးကင္းတဲ႔ေန႔ေရာက္ေအာင္ ေစာင္႔တာအေကာင္းဆုံးပါပဲ။”



          ဒုတိယသစ္ေစ႔ေလးဆက္ၿပီးေစာင္႔ေနပါတယ္။
          ေဆာင္းတြင္းမနက္ခင္းမွာ
ၾကက္တစ္ေကာင္ အစာရွာထြက္လာပါတယ္။ ေစာင္႔ေနတဲ႔ဒုတိယသစ္ေစ႔ေလးကို ေတြ႔ၿပီး ခ်က္ခ်င္းေကာက္စားလိုက္ပါေတာ႔တယ္။

( Risking by Patty Hansen ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။  )

No comments:

Post a Comment