အာရုံမ်ား ၿငိေနျခင္းမွ ကင္းျခင္းႏွင္႔ တည္ၾကည္ျခင္း

          “ဇင္” ကို အလုပ္လုပ္ကိုင္ရာ၌ အသုံးခ်ရန္ နည္းတစ္နည္းရိွ၏။ ယင္းမွာ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္၌ အလုပ္တစ္ခုတည္း၌သာ “တည္”ရန္တည္း။ ယေန႔ကာလမ်ား၌ ကိစၥမ်ားကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ရမည္ ( multi-tasking ) ဟူေသာ “တြန္းမႈ” ဝန္ထမ္းတို႔အေပၚရိွေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ၿပိဳင္နက္ ကိစၥျမားေျမာင္ သင္လုပ္ကိုင္ရအံ႔၊ သင္႔စြမ္းအင္မ်ား ျပန္႔ႀကဲမည္တည္း။ တစ္ခ်ိန္၌ ကိစၥတစ္ခုထက္ ပိုလုပ္ျခင္းကို ရပ္တန္႔ပစ္ေလာ႔။ စိတ္ျပန္႔လြင္႔က၊ ကိစၥဝိစၥကို ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ခက္ခဲလွေၾကာင္း က်ဳပ္တို႔ သိသည္။ တစ္ခုမစမွီ တစ္ခုကိုၿပီးရမည္ဟု ဆိုလိုသည္မဟုတ္။ ကိစၥတစ္ခု ေဆာင္ရြက္စဥ္ အာရုံမမ်ားႏွင္႔ ယင္း၌သာ တည္ၾကည္ဟုသာ ဆိုလိုသည္။ ဖိုင္တြဲစဥ္ ဖိုင္တြဲ၊ တယ္လီဖုန္းေခၚသံကို ျပန္ထူးစဥ္ ေခၚသံကိုပဲထူး။

          အေပ်ာ္တမ္း “ဇင္”က်င္႔စဥ္က်င္႔သူတစ္ေယာက္က ေအာက္ပါသင္ခန္းစာတခ်ဳိ႕ကို ဝက္ဘ္ဆိုက္တစ္ခုမွာ မွ်သည္။ ရႈၾကပါ။

-       “အား” ထက္ ေျပာင္းႏြဲ႔ညႊတ္ေကြး၊

ေရနဲ႔တူေစ၊ အဟန္႔အတားကို ပတ္၍စီး ( အဟန္႔အတားဟူရာ၌ လူလည္းပါဝင္၊ “မင္း”သြားမယ္႔လမ္းကလူေတြ)၊ အားကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း သုံးက တင္းလို႔ျပတ္မည္။

-       ခံစားမႈမ်ားကို ထိန္း၊ ခံစားမႈက မင္းကို မလႊမ္းေစနဲ႔။

ေဒါသႀကီးသူ အၾကင္နာသူသည္ သူ႔ကိုယ္သူပင္ အရႈံးေတြ႔ေစမည္။

-       တစ္ေန႔တာ၏ ဘာသာဘာဝ၊ သပၸါယမွ်တေနမႈကို သိေလာ႔။

အလုပ္ႏွင္႔အိမ္၊ အလုပ္ႏွင္႔ မိသားစု၊ အလုပ္ႏွင္႔ မိမိမွ်ေအာင္ထိန္း။

-       ပစၥဳပၸန္တစ္ခဏ၏ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ အစားထိုးမရမႈကို သတိျပဳေလာ႔။ ပစၥဳပၸန္ဆတ္ဆတ္၌ ေနမႈေၾကာင္႔၊ အတိတ္မွ သင္ခန္းစာကိုလည္း မယူ၊ အနာဂါတ္အတြက္ ျပင္ဆင္ရန္မလိုဟုလည္း မယူလိုက္ႏွင္႔။

-       မင္းရဲ႕ခြက္ကို ဗလာျဖစ္ေစေလာ႔။ ထို႔ေနာက္မွ ယေန႔သင္ခန္းစာမ်ားႏွင္႔ ျဖည္႔ေလာ႔။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ခဏတိုင္း သိစရာမ်ားကို မင္းသိေနတယ္။ ယင္းတို႔အား အသုံးခ်ေလာ႔။

-       အလုပ္၌သာ အာရုံထား၊ အာရုံကို ရလဒ္ေပၚ မတင္ႏွင္႔။ စိတ္၌ ပန္းတိုင္ထူေထာင္ျခင္းကား အေရးႀကီး၊ သို႔ေသာ္ ပန္းတိုင္အေပၚခ်ည္းသာ စူးစိုက္ေနလွ်င္ကား လက္ငင္းကိစၥကို ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္၊ လက္ငင္းလုပ္စရာ ကိုယ္႔ေဆာင္တာကို ေလွ်ာ္ေအာင္သာေဆာင္၊ ရည္ရြယ္သမွ်ၿပီးသည္။

-       ဘာသာဘာဝ ( စိတ္မွတ္မဲ႔စြာ )

လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေလ႔က်င္႔ပါ။ ရိုးရွင္းေသာ  လူတို႔ႏွင္႔ လုပ္တတ္၊ ကိုင္တတ္ျခင္း( People skills ) ကား အလိုေလွ်ာက္စီးဆင္းကာ၊ ပင္ကိုယ္သဘာဝက ထြက္လာေသာ္ အထိေရာက္ဆုံး။ တကယ္႔ရင္းခ်ာ ကူညီတတ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ရိွသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကား အဲဒါ သူ႔အလုပ္မို႔ သူလုပ္ေန၊ ထိုႏွစ္ေယာက္အနက္ မည္သူက ပို၍ စြမ္းမလဲ စဥ္းစားၾကည္႔။

-       ေၾကာက္ျခင္းကား အရိပ္။ အေကာင္အထည္ မဟုတ္။

က်ဳပ္တို႔၏ ေၾကာက္ျခင္းအမ်ားစုမွာ အနာဂါတ္အတြက္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ထိုအရာကား ယခုထိ မျဖစ္ေသး၊ တကယ္လည္း မဟုတ္။ ေၾကာက္ျခင္းကား စြမ္းအားကို ပစၥဳပၸန္မွ ယိုထြက္ေစသည္။ တကယ္ေတာ႔ ထိုစြမ္းအားကား၊ လက္ငင္းေဘးက်ပ္နံက်ပ္ အေျခအေနမွ မင္းကို မလြတ္ကၽြတ္ေစမည္႔စြမ္းအား။ ကစားပြဲ၌ ၿပိဳင္ဘက္ကို အႏိုင္ယူလိုေသာ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္သာ တိုးတက္ေအာင္လုပ္၊ ၿပိဳင္ဘက္အားလဲက်ေအာင္လုပ္ျခင္းမွာ အေကာင္းဆုံးနည္း မဟုတ္။ ကိုယ္႔ကို ကိုယ္ဆြဲထူ၊ ထိုနည္းသာ အေကာင္းဆုံးနည္း။ ၿပိဳင္ဘက္အခ်ဳိ႕မွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင္႔သာ လဲက်သြားလိမ္႔မည္။ လဲက်မည္ မုခ်။ ကိုယ္လုပ္စရာရိွတာကိုသာလုပ္။

-       ကိုယ္႔ကိုကိုယ္အား ခဏေတာ႔ ရပ္နားခြင္႔ေပး။ နားျခင္းျဖင္႔ ရႊင္လန္းေစေလာ႔။ မရပ္နားက မင္းရသမွ် အဆံမပါ၊ သႀကၤန္အေျမာက္၊ မင္းစိတ္အား သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ဖို႔ အခ်ိန္ေပး၊ သန္႔ရွင္းေသာစိတ္ကသာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္၊ တုန္႔ျပန္ႏိုင္၊ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေရာက္ရိွႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။

( “Zen in 101 Simple Lessons” မွ ေကာက္ႏုတ္ျပန္ဆိုသည္။  )

( “စင္ၾကယ္ေသာစိတ္” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။  တင္ဝင္းထြန္း )