“တခ်ဳိ႕လူေတြက တကယ္႔ကို ခက္ခဲနက္နဲတဲ႔ျပႆနာႀကီးေတြကို အလြယ္ေလး
ေျဖရွင္းသြားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ႔ အေသးအမႊားေလးျပႆနာေလးမွာ ေဒါသေတြထြက္ ေယာက္ယက္ခတ္ၿပီး၊
ေေေေရတိမ္မွာနစ္ၾကရတယ္။”
ေျဖရွင္းသြားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ႔ အေသးအမႊားေလးျပႆနာေလးမွာ ေဒါသေတြထြက္ ေယာက္ယက္ခတ္ၿပီး၊
ေေေေရတိမ္မွာနစ္ၾကရတယ္။”
အဲဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည္႔လိုက္ပါတယ္။
ေအာက္ပါပုံျပင္ေလးကို ေျပာျပၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေမးခြန္းကို
ရာမတ္ခ်္ ျပန္ေျဖပါတယ္။
ရာမတ္ခ်္ ျပန္ေျဖပါတယ္။
“တခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဘဝတစ္ခုလုံးကို ၾကင္နာတဲ႔ႏွလုံးသားနဲ႔
ျဖတ္သန္းအသက္ရွင္ခဲ႔တယ္။ သူ ေသဆုံးတဲ႔အခါ ဒီလူ ေကာင္းကင္ဘုံေရာက္လိမ္႔မယ္လို႔ လူေတြ
အားလုံးေတြးၾကပါတယ္။ ဒီလိုလူေကာင္းတစ္ေယာက္ သြားရမယ္႔ေနရာက ေကာင္းကင္ဘုံကလြဲလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔
ဆိုၾကပါတယ္။ ထိုလူဟာ ေကာင္းကင္ဘုံကို အခက္အခဲမရိွေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္။”
ျဖတ္သန္းအသက္ရွင္ခဲ႔တယ္။ သူ ေသဆုံးတဲ႔အခါ ဒီလူ ေကာင္းကင္ဘုံေရာက္လိမ္႔မယ္လို႔ လူေတြ
အားလုံးေတြးၾကပါတယ္။ ဒီလိုလူေကာင္းတစ္ေယာက္ သြားရမယ္႔ေနရာက ေကာင္းကင္ဘုံကလြဲလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔
ဆိုၾကပါတယ္။ ထိုလူဟာ ေကာင္းကင္ဘုံကို အခက္အခဲမရိွေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္။”
အဲဒီအခ်ိန္က
ေကာင္းကင္ဘုံဆိုတာ အခုလို မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ခံတဲ႔ႀကိဳဆိုေရးေကာင္တာ ထိထိေရာက္ေရာက္အလုပ္မလုပ္ပါဘူး။
ေကာင္တာက ေကာင္မေလးက ထိုလူကို ၾကည္႔လိုက္၊ သူ႔လက္ထဲမွစာရင္းကို ၾကည္႔လိုက္လုပ္ပါတယ္။
သူ႔လက္ထဲမွစာရင္းမွ ထိုလူ႔နာမည္ကို မေတြ႔တဲ႔အခါ ငရဲျပည္ကို သြားဖို႔ေျပာလိုက္ပါေတာ႔တယ္။
ေကာင္းကင္ဘုံဆိုတာ အခုလို မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ခံတဲ႔ႀကိဳဆိုေရးေကာင္တာ ထိထိေရာက္ေရာက္အလုပ္မလုပ္ပါဘူး။
ေကာင္တာက ေကာင္မေလးက ထိုလူကို ၾကည္႔လိုက္၊ သူ႔လက္ထဲမွစာရင္းကို ၾကည္႔လိုက္လုပ္ပါတယ္။
သူ႔လက္ထဲမွစာရင္းမွ ထိုလူ႔နာမည္ကို မေတြ႔တဲ႔အခါ ငရဲျပည္ကို သြားဖို႔ေျပာလိုက္ပါေတာ႔တယ္။
ငရဲျပည္ေရာက္တဲ႔အခါ
ဂိတ္မွာ ဖိတ္စာေတြ၊ အဆင္႔အတန္းေတြကို စစ္ေဆးမေနပါဘူး။ အလွည္႔ေရာက္လာတဲ႔လူကို ဝင္ခြင္႔ျပဳလိုက္တာပါပဲ။
ထိုလူ႔ အလွည္႔ေရာက္တဲ႔အခါ သူ အထဲကို ဝင္ၿပီး၊ ေနလိုက္ပါေတာ႔တယ္။
ဂိတ္မွာ ဖိတ္စာေတြ၊ အဆင္႔အတန္းေတြကို စစ္ေဆးမေနပါဘူး။ အလွည္႔ေရာက္လာတဲ႔လူကို ဝင္ခြင္႔ျပဳလိုက္တာပါပဲ။
ထိုလူ႔ အလွည္႔ေရာက္တဲ႔အခါ သူ အထဲကို ဝင္ၿပီး၊ ေနလိုက္ပါေတာ႔တယ္။
ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာတဲ႔အခါ၊
ငရဲမင္းလူစီဖါ ေကာင္းကင္ဘုံတံခါးေရွ႕ကို ေဒါသတႀကီး ေရာက္လာၿပီး၊ စိန္႔ပီတာဆီမွာ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုပါတယ္။
ငရဲမင္းလူစီဖါ ေကာင္းကင္ဘုံတံခါးေရွ႕ကို ေဒါသတႀကီး ေရာက္လာၿပီး၊ စိန္႔ပီတာဆီမွာ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုပါတယ္။
“ခင္ဗ်ားရဲ႕လုပ္ရပ္ကေတာ႔ တကယ္႔ကို အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ပဲဗ်။”
လို႔ ငရဲမင္း ေျပာလိုက္တယ္။
လို႔ ငရဲမင္း ေျပာလိုက္တယ္။
စိန္႔ပီတာ
ငရဲမင္းကို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေဒါသတႀကီးျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ေမးပါတယ္။
ငရဲမင္းကို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေဒါသတႀကီးျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ေမးပါတယ္။
ငရဲမင္းလူစီဖါ
က ဒီလိုျပန္ေျဖပါတယ္။
က ဒီလိုျပန္ေျဖပါတယ္။
“ခင္ဗ်ား
ထိုလူကို က်ဳပ္ရဲ႕ ငရဲျပည္ကို ပို႔လိုက္တယ္ေလဗ်ာ။ ထိုလူ က်ဳပ္္ကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ေနတယ္ဗ်။
သူေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး၊ သူမ်ားေျပာတာကို နားေထာင္ေပးတယ္။ လူေတြရဲ႕ မ်က္လုံးကို ၾကည္႔ၿပီး
စကားေျပာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ လူေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ခံစားေပးတယ္။ ခ်စ္ခင္မႈကို ျပတယ္။
လူေတြကို ဖက္တယ္။ နမ္းတယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ငရဲမွာ ဒီလိုအျပဳအမူေတြကို မလိုခ်င္ဘူးဗ်။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး
သူ႔ကို ေကာင္းကင္ဘုံကို ေခၚပါေတာ႔ဗ်ာ။”
ထိုလူကို က်ဳပ္ရဲ႕ ငရဲျပည္ကို ပို႔လိုက္တယ္ေလဗ်ာ။ ထိုလူ က်ဳပ္္ကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ေနတယ္ဗ်။
သူေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး၊ သူမ်ားေျပာတာကို နားေထာင္ေပးတယ္။ လူေတြရဲ႕ မ်က္လုံးကို ၾကည္႔ၿပီး
စကားေျပာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ လူေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ခံစားေပးတယ္။ ခ်စ္ခင္မႈကို ျပတယ္။
လူေတြကို ဖက္တယ္။ နမ္းတယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ငရဲမွာ ဒီလိုအျပဳအမူေတြကို မလိုခ်င္ဘူးဗ်။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး
သူ႔ကို ေကာင္းကင္ဘုံကို ေခၚပါေတာ႔ဗ်ာ။”
ရာမတ္ခ်္
သူ႔ပုံျပင္ေလးကို အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ၾကည္ၿပီး ဒီလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူ႔ပုံျပင္ေလးကို အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ၾကည္ၿပီး ဒီလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားမွာခ်စ္ျခင္းတရားကို ထည္႔သြင္းၿပီး၊ ဘဝကို
ရွင္သန္ပါ။ မွားယြင္းၿပီး၊ ငရဲျပည္ကို
ရွင္သန္ပါ။ မွားယြင္းၿပီး၊ ငရဲျပည္ကို
ေရာက္ခဲ႔လွ်င္ေတာင္ ငရဲမင္းကိုယ္တိုင္ မင္းကို ေကာင္းကင္ဘုံကို
လိုက္ပို႔ေပးပါလိမ္႔မယ္။”
လိုက္ပို႔ေပးပါလိမ္႔မယ္။”
( A Saint in the wrong place by Paulo Coelho ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။ )
No comments:
Post a Comment