လက္သမားတစ္ေယာက္သည္ တစ္ေန႔တာ အလုပ္ၿပီးဆုံး၍ အလုပ္သိမ္းလိုက္ပါသည္။
ေနာက္ရက္သည္ ပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင္႔ သူ႔မိတ္ေဆြကို အိမ္အျပန္တြင္ အတူလိုက္ၿပီး၊ အရက္ေသာက္ရန္ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
အိမ္ေရာက္ေသာအခါ
အိမ္ထဲသို႔ မဝင္မွီ၊ ၿခံဝင္းရိွသစ္ပင္တစ္ပင္ေရွ႕တြင္ လက္သမား တိတ္ဆိတ္စြာ ခဏရပ္ေနပါတယ္။
ထို႔ေနာက္ သစ္ကိုင္းမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင္႔ ထိလိုက္ပါတယ္။
လက္သမားရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ
အမူအယာေတြ လုံးဝေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ ၿပံဳးရႊင္စြာနဲ႔ အိမ္ထဲကို ဝင္သြားတယ္။ မိန္းမေတြ၊
ကေလးေတြကို ႏူတ္ဆက္တယ္။ ရယ္စရာပုံတိုပတ္စေတြ ေျပာျပတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွ အိမ္ရဲ႕ဝန္ရံတာကို
မိတ္ေတြနဲ႔အတူ ေသာက္ဖို႔ ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီဝန္ရံတာမွ
ၾကည္႔ရင္ ဟိုသစ္ပင္ကို လွမ္းျမင္ရပါတယ္။ သူ႔မိတ္ေဆြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ လက္သမားရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊
အရမ္းကို သိခ်င္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လက္သမားကို ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲလို႔ ရွင္းျပဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။
“အိုး…အဲဒီသစ္ပင္က ငါ႔ရဲ႕ျပႆနာသစ္ပင္ေလကြာ။”
လို႔ လက္သမားက ေျပာပါတယ္။
“ငါ႔အလုပ္ထဲမွာ
ျပႆနာေတြ ရိွတယ္ကြာ။ အဲဒီျပႆနာေတြဟာ ငါ႔ျပႆနာေတြ။ ငါ႔မိန္းမရဲ႕ ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ႔ကေလးေတြရဲ႕ျပႆနာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါမွာ ငါ႔ျပႆနာေတြအာလုံးကို အဲဒီသစ္ပင္ေပၚကို
တင္ထားခဲ႔တယ္ေလကြာ။ ေနာက္တစ္ေန႔ အလုပ္မသြားခင္မွာ အဲဒီျပႆနာေတြကို ျပန္သယ္သြားတယ္ကြ။
ထူးဆန္းတာတစ္ခုကေတာ႔၊ မနက္ခင္း ျပႆနာေတြကို ငါ သြားျပန္သယ္တဲ႔အခါ၊ အခ်ဳိ႕ျပႆနာေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတယ္။
အခ်ဳိ႕ျပႆနာေတြကေတာ႔ အရင္ေန႔ကထက္ေတာင္ ပိုေလးလံေနတယ္ကြာ။”
No comments:
Post a Comment