ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ ဘာလဲ(ရွီမြန္ပဲရက္စ္)

ဒီေမးခြန္းကို မေျဖမွီ တျခားေမးခြန္းတစ္ခုကို အရင္ေမးၾကည့္ရေအာင္….. ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေအာင္ျမင္ရင္ ဘာေတြျဖစ္မလဲ.....???

 သမိုင္းက ေျဖတာကေတာ့ လူေတြဟာ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခု မရရင္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ၾကေတာ့တာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးၿငင္းခုံမႈေတြအစား လက္နက္နဲ႔ တိုက္ၾကတာတို႔၊ ေျမအတြက္ ေငြနဲ႔သယံဇာတအတြက္ ယုတ္စြအဆုံး အနာဂါတ္မွာ ဘယ္သူ႔စကားက အေရးပါ အရာေရာက္မလဲ ဆိုတဲ့ ၿငင္းခုံမႈအတြက္။ ႏိုင္ငံေရးနည္းက မေအာင္ျမင္ေတာ့ရင္ တစ္ခါတစ္ရံ ႏိုင္ငံေတြအခ်င္းခ်င္းလဲ တိုက္ၾကခိုက္ၾကေတာ့တာပဲ။ ဘာသာေရး ယုံၾကည္မႈအတြက္ အနာဂါတ္မွာ လူေတြ ဘယ္လိုေနသင့္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးအတြက္ လူေတြဟာ သူတို႔ယုံၾကည္တဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းအတြက္ အားလုံးကို စြန့္လႊတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔အသက္ေတြေရာ လမ္းမွာ အတားအဆီးလုပ္တဲ့ အျခားသူေတြရဲ႕ အသက္ေတြကိုေရာ၊ ေစ့စပ္ေပးမဲ့သူ မရိွမ်ားမရိွရင္…. တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အလုပ္ဟာ ရႈပ္ေထြးေပြလီတဲ့ အေၾကာင္းျခင္းရာေတြရဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြကို ရွာတာပါပဲ။ ဘက္ႏွစ္ဘက္လုံး အေလ်ာ့အတင္းလုပ္ရတယ္လို႔ ဆိုလိုတာ။ အဲသလို မေစ့စပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒါဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလား စစ္ပြဲလား တစ္ခုခုပဲ။
  မေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံေရး (Bad Politics) ေၾကာင့္ ကပ္ဆိုက္တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္တိုင္းျပည္ အစၥေရးလ္မွာ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ဆီးရီယား၊ လက္ဘႏြန္၊ အီဂ်စ္၊ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးဟာ ေမးခြန္းတစ္ခုအေပၚ မူတည္ေနလို႔လည္း ျဖစ္တယ္။ စစ္ကို ေရွာင္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို ဘယ္လို က်င့္သုံးၾကမလဲ။

          မေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ရလဒ္အျဖစ္ စစ္ျဖစ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဟာ အေရးႀကီးရတယ္လို႔ ခင္ဗ်ား သေဘာေပါက္ၿပီ ထင္တယ္။ လူေတြအၾကား ႏိုင္ငံေတြရဲ႕အၾကားမွာ ဆက္ဆံေရးတစ္ခု ဖန္တီး တည္ေဆာက္ရတာကိုး။ ပဋိပကၡ ေပၚေပါက္လာသည္ရိွေသာ္ ႏွစ္ဖက္စလုံး သေဘာတူတဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ ရႏိုင္တဲ့ ဆက္ဆံေရးေပါ့။

          လက္ထပ္ထိမ္းျမားထားတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ဆိုပါစို႔။ သပၸါယျဖစ္ဖို႔၊ တစ္ေယာက္လိုအင္ကို တစ္ေယာက္သိရတယ္။ အေလွ်ာ့အတင္း တစ္ခါတစ္ရံ လုပ္ရတယ္။ ပိုႀကီးတဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေလွ်ာက္ဖို႔ ကိုယ္အေရးႀကီးတယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့အရာကိုေတာင္ တစ္ခါတစ္ရံ စြန္႔လႊတ္ရတယ္။ အဲသလို မဟုတ္ရင္ ကြာရွင္းျပတ္စဲ၊ ရန္ျဖစ္။ ႏိုင္ငံေတြလည္း သည္အတိုင္းပဲေပါ့။ ႏိုင္ငံေတြက်ေတာ့ ပိုၿပီး ရႈပ္တာတစ္ခုပါ။ မတူတဲ့ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေနၾကတာကိုး။ အမိုးတစ္ခုတည္းေအာက္က အဲသေလာက္ လူအမ်ားႀကီးရဲ႕ ဆႏၵေတြ အားလုံးျပည့္ဝဖို႔ ခက္တာေပါ့။

          ဒါေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံေရးမွာ အယူအဆေတြ အမ်ားႀကီးကြဲျပားေနတာ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာ ကမာၻႀကီး ဘာျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ အသီးသီးနဲ႔ အဲဒီ အယူအဆေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ပဋိပကၡေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုျဖစ္ေနတာ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ စဥ္းစားပုံမတူတဲ့ တျခားႏိုင္ငံေတြကသာဆိုရင္ အေျခအေနေတြဟာ ပိုရႈပ္ေထြးလာေတာ့တာကိုး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ခင္ဗ်ားေမးခ်င္သလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ ဒီေနရာက ဘာသာႀကီး ၃-ခု ဂ်ဴး၊ ခရစ္ယာန္နဲ႔ အစၥလာမ္ အစျပဳတဲ့ေနရာ၊ ဘာသာတရားက ႏိုင္ငံေရးမွာ ဝင္ပါေနတာကိုး။ ဘာသာတိုင္းကလဲ လူေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ တစ္ခုတည္း မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းကို ေတြ႔ထားၾကတယ္လို႔ ေသခ်ာေနၾကတာကိုး။ ယုံၾကည္မႈစရင္ က်ဳိးေၾကာင္းဆင္ျခင္မႈ ဆုံးတယ္။ ဘာသာတရားေတြမွာ တူတာက မတူတာထက္ ပိုမ်ားေပမယ့္ မတူတာနည္းနည္းေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ မုန္းတီးေနၾကတာ ထူးဆန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသမွာ ဒါပဲ တကယ့္ ျပႆနာႀကီးျဖစ္ေနတာ။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အက်ဳိးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ ဆင္ျခင္မႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္ေနတယ္။

          ႏိုင္ငံေရးအေပၚ ဘာသာတရားရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈမွာ ေကာင္းတာေတြလည္း ရိွေတာ့ ရိွပါတယ္။ ေဂါ့ဒ္မွာ ယုံၾကည္ရင္၊ အားရိွတာကိုး။ သည္အားက အတူအကြ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ေစလို႔ပဲ။ ဒီအားကပဲ ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာေကာင္းတဲ့ မေကာင္းတာေတြလဲ ျဖစ္ေစတယ္။ ကိုယ့္ေဂါ့ဒ္က အျခားေဂါ့ဒါေတြထက္ အေရးႀကီးေနတဲ့ အခါမွာေပါ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂါတ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ယုံၾကည္ရတာပါပဲ။ နယ္ေျမေတြေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြမျဖစ္တဲ့ ကာလတစ္ခု ေရာက္လာမွာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယခုထိ ယုံၾကည္တုန္းပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလိုယုံၾကည္သလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ ဒီနည္းလမ္းနဲ႔ပဲ အလုပ္ျဖစ္ေျမာက္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနလို႔ပဲ။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ သူ႔စရိုက္၊ သူ႔ဓေလ့၊ သူ႕ယုံၾကည္မႈ၊ သူ႕ေနပုံထိုင္ပုံကို ထိန္းသိမ္းလို႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြနဲ႔လည္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနလို႔…..။ ဒီပန္းတိုင္းကို ေပါက္ေျမာက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားႀကီးရိွရမယ္။

          ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ဘာလိုဟာလဲ။ ေျဖၾကည့္ရေအာင္။ ေကာင္းေကာင္း ပညာတတ္ရမယ္။ အင္း…. စူးစမ္းတတ္ဖို႔ကေတာ့ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတယ္။ နယ္ပယ္တစ္ခုမွာ အထူးတတ္ကၽြမ္းတာက လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုပဲ။ ေတာ္တဲ့ ပါရမီရိွတဲ့လူေတြကို အဖြဲ႕ထဲမွာ ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းက ပိုအေရးႀကီးတယ္။ ပန္းတိုင္ခ်မွတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်မွတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ရမယ္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဦးတည္းဆုံးျဖတ္တဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ လုပ္ေဆာင္တဲ့သူေတာ့ မျဖစ္ရဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းျဖစ္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းကေတာ့ အၾကံေကာင္း၊ ဥာဏ္ေကာင္းေပးတဲ့ လူေတာ္ေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာပဲ။ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္း ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရတဲ့ အလုပ္ေတြက ဧရာမကိုး။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ လူထုရဲ႕ေစကၽြန္၊ ေရွ႕ေန၊ သံတမန္…….. လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဌာနေတြမွာ တျခားလူေတြ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံေတြကို ေလးစားၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာအတြက္၊ လူ႕အခြင့္အေရးအတြက္ ၊ လူ႕တန္ဖိုးအတြက္ ေစသည့္ကၽြန္ေတြ။ လူတိုင္းမွာ တန္းတူအခြင့္အေရး ရိွတယ္ဆိုတဲ့မူကို အၿမဲစြဲကိုင္ထားရမယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားႏိုင္ခြင့္ကို ကာကြယ္ရမယ္။ လူတို႔ရဲ႕ အသက္ရွင္ခြင့္ဆိုတဲ့ အေျခခံအက်ဆုံး ပိုင္ခြင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရဘူး။

          သည္တာဝန္ေတြကို ေဟာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ပါၿပီ အစၥေရးႏိုင္ငံေရးမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါေနတာ။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးဟာ အေတာ့္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ေရွးတုန္းက အာဏာဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လက္ထဲမွာ။ ဒီေန႔ေတာ့ အာဏာဟာ လူထုရဲ႕လက္ထဲ ပိုေရာက္ေနတယ္။ မီဒီယာမွာလည္း အာဏာအေတာ္မ်ားမ်ား ရိွတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ မိုကၠရုိဖုန္းေတြနဲ႔။ တီဗြီကင္မရာေတြက လႈပ္ရွားသမွ် မွတ္တမ္းတင္ထားၿပီး ေျပာသမွ်ကို ကမာၻျဖတ္ၿပီး ပရိသတ္ဆီ ပို႔တယ္။ ဒီေန႔ကမာၻမွာ မီဒီယာဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျပင္းထန္တဲ့ မတရားတဲ့ ေဝဖန္မႈေတြ လုပ္တတ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းတစ္ဦးဟာ လူထုအႀကိဳက္ကို လိုက္မေနဖို႔ သတိထားရမယ္။ ကိုယ့္မူနဲ႔ကိုယ္ ရပ္တည္ရမွာပဲ။ ဒါမ်ဳိးဟာ ခက္ေတာ့လည္း ခက္တာေပါ့။

          ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းတဲ့ အႏုပညာပဲ။ စစ္ေတြ ထပ္မျဖစ္ခ်င္တာေၾကာင့္ ကမာၻတစ္လႊားက ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ပဋိပကၡေတြအတြက္ ပို၍ ပို၍ ေဆြးေႏြး ညိွႏိႈင္းၾကရမယ္။ ဒီကိစၥလုပ္ဖို႔ ကုလသမဂၢသံအမတ္ ရစ္ခ်က္ ဟိုးဘရြတ္လို အေတြ႕အႀကံဳလည္း ၾကြယ္ဝ၊ ေလ့က်င့္လည္း ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ဳိး လိုအပ္တယ္။ ဒီအေမရိကန္ဟာ ေဘာ့စ္နီးယား ပဋိပကၡမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၾကားခံေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္။ ဒင္းနစ္ေရာ့စ္လည္းပဲ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့အေမရိကန္။ သူတို႔အလုပ္ေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားမေျပာတဲ့ ရန္သူ ႏွစ္ေယာက္အၾကား ျပန္လည္ဆက္သြယ္ေပးရတာ။ စကားမေျပာဘဲ စစ္တိုက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့သူေတြ မသင့္ျမတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြၾကားမွာ နားလည္မႈ တံတားခင္းဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ စိတ္ရွည္တာပဲ။ က်ဳပ္က ဟိုးလ္ဘရြတ္နဲ႔ ေရာ့စ္ ႏွစ္ဦးလုံးနဲ႔ လူခ်င္းရင္းတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံးမွာ အဲဒီ အရည္အခ်င္းရိွတယ္။ အလြန္စိတ္ရွည္တဲ့လူေတြ။